Parijs-Brest-Parijs

Auteur : Frank
Gepubliceerd: Dinsdag 25 Augustus 2015  23:56h

---

Eindelijk is de officiële uitslag van PBP binnen, dus tijd voor een kort verslag.

Maandagmorgen 17 augustus 2015 iets voor 5:00u : samen met een tweehonderd man aftellen naar de grote start. Iederen een beetje zenuwachtig want iedereen weet dat het niet van de poes zal zijn, maar allen toch blij dat het langverwachtte moment eindelijk is aangebroken.

Klokslag 5 uur, het startschot : met z'n allen op pad en aangemoedigd door de talrijk meegekomen supporters langs de kant. De eerste twintig kilometer tot we uit de stadsdrukte waren, werden we voorafgegaan door enkele motards. Stilaan mee opgeschoven naar voren en zodra de hellingen wat steiler en venijniger werden, stond de deur achteraan open.

1ste vaststelling : hoewel ik goeie verlichting heb om in Mol op den vlakke in het donker rond te rijden, voldeed mijn verlichting duidelijk niet om daarmee ginder de afdalingen te doen. Dus me maar ergens tussenin gezet en de rode achterlichtjes van de voorgangers volgen. Toch wel beangstigend als ge zo tegen 60 km/h afdaalt zonder voldoende verlichting. Me zeer goed kunnen houden in het kopgroepje maar dat bevestigde alleen maar mijn vermoeden dat de beteren allemaal 's zondags vertrokken zijn want de beste klimmer ben ik dan nu ook weeral niet om bergop de grote patron te kunnen spelen. Het zijn nog niet de echte bergen maar toch hellingen zoals bij ons in de omgeving van Tongeren. Samen met 8 man als eerste aangekomen na 140 km op de 1ste controlepost en vanaf toen was het ieder voor zich. De groep viel volledig uit elkaar en het zouden nog 1100 eenzame kilometers worden.

2de vaststelling : wilt ge in groep rijden moet je je inschrijven voor de zondagstarters van 16.00u tot 16.30u of vooraf afspreken met een groepje. Als individualist zit je al snel alleen, zeker als je in een groep rijdt die in principe te traag is. Na 280 km keek ik eens op mijn kilometriekske : 8 uur en 40 minuten bezig. Bij de hel van Kasterlee was ik nu binnen geweest, nu moest ik nog 950 km rijden. De eerste keer dat ik begon te beseffen wat voor waanzin dit eigenlijk wel is. Maar ondanks de lichte tegenwind en de opeenvolging van hellingen bolde alles lekker en de eerste dag doorgereden tot slapenstijd, zijnde omstreeks 22.00u met 450 km op de teller. Ginds op het gemak wat gegeten en me gewassen om daarna een 3-tal uurkes te slapen in de mobilehome bij ons Nancy, Hilda en den Hugo. Ze hebben me de ganse rit perfect gevolgd van controlepunt naar controlepunt.

3de vaststelling : voor zulke meerdaagsen moet ge u niet houden aan uw gewone patroon en om 22.00u stoppen om te willen slapen maar zolang verder rijden als je kan en pas stoppen als je kapot zit. De volgende dag om 3.30u terug op pad om het zwaarste gedeelte van het parkoer in Brest en omgeving te overwinnen. Het was die nacht behoorlijk nevelig en amper 8 graden dus dat was wel bibberen op de fiets tijdens de afdalingen met al die nattigheid. Gelukkig was er in dit eerste gedeelte een geheime controle waar warme dranken te verkrijgen waren. Een lekker soepje was meer dan welkom. Het reliëf werd zwaarder en zwaarder en begon stilaan een Ardens karakter te krijgen maar nog steeds bleven de benen ondanks de grote eenzaamheid goed ronddraaien. Na 614 km bij het keerpunt in Brest was het ene grote puinhoop. Het verkeer zat hopeloos vast en er was geen doorkomen aan. Gelukkig is het geen koers maar toch zeker een uur verloren in het verkeer en de chaos van de mensen langs de kant : het was precies dat half Frankrijk in Brest zat. Ik vond da wel een belevenis met al die supporterende mensen langs de kant maar degenen die echt voor ne scherpe tijd rijden of juist elke minuut nodig hebben om binnen de tijd aan te komen, zitten hier ongetwijfeld serieus te vloeken en hun kas op te freten. Maar de rit gaat verder en we waren nog maar halfweg de zware tocht. Alles ging nog vrij goed maar tijdens de laatste uren een mals buitje gehad : op dat moment verfrissend maar het was wel de aanzet dat het begon te schuren op mijn achterwerk. Gevolg was dat er op mijn rechtse gatskaak al snel niet al te veel vel meer stond en dat het stilaan bloot vlees begon te worden. Een pijnlijke zaak maar we zijn er niet aan begonnen om te bleiten en we wisten dat het afzien is. De tocht toch nog behoorlijk vlot verder gezet en omstreeks 23.30u de fiets aan de kant na 870km. Goed eten, een goei doucheke, wa zalf op mijn achterste en terug een dikke 2 uur slapen in de mobielhome.

De derde dag en nog slechts 370 km voor de boeg : we konden stilaan beginnen aftellen. Om 4.30u terug met goede moed paraat op de fiets . De eerste 100 km gingen bijzonder vlot en de zadelpijn was ook wel te verdragen maar toen sloeg de slaap toe. Ik wist dat er slaapwandelaars zijn maar ik had last van slaapfietsen. Gewoon in slaap vallen op de fiets!! Omdat het te gevaarlijk werd om in die toestand verder te rijden en zeker op die manier de afdalingen te doen, ben ik toch maar gestopt langs de kant om daar een uiltje te vangen voor een half uurke. Daarna ging het terug goed voor een uurke maar daarna me terug aan de kant gezet voor een uurke. Dat slaapke heeft me wel goed gedaan en ik kon daarna verder rijden tot de voorlaatste controle waar ik dan nog eens een half uur geslapen heb in de mobielhome. Jammer, de benen waren nog behoorlijk maar hierdoor wel wat tijd verloren maar de strijd tegen de slaap kun je toch niet winnen en is uiteindelijk een deel van het geheel : fietsen, eten, drinken maar ook slapen. Nadien nog terug vertrokken voor de laatste 65 km en onderweg een grote groep belgen ingehaald die zondag vertrokken waren. Die mannen op sleeptouw genomen en samen in groep naar de finish gereden met een eindtijd van 66uur en 6 minuten, perfect binnen mijn vooropgesteld schema van 65 tot 70 uur. Uiteindelijk de 548ste tijd van de 6090 starters, 23ste belg van de 106 met in totaal 1578 opgevers. Uiteindelijk hebben dus 4512 mensen van de ruim 32000 die in januari gestart waren, het tot een goed einde gebracht. Content met de prestatie want slechts 40% van de deelnemers waren "eerstejaars" en een deel ervaring komt zeker wel van pas wat bewezen wordt door het percentage opgevers. 62% van de opgevers waren "eerstejaars".

4de vaststelling : Er zijn 6 belgen bij de eerste 20 (België is wereldtop in dit soort "wedstrijden") en wilt ge bij de eersten zijn moet ge vertrekken op zondag om 16.00u, 16.15u of 16.30u. Van de eerste 100 komen er 89 uit deze 3 startblokken. Met alle 6 de belgen die bij de eerste twintig zijn heb ik samen mijn kwalificatiebrevetten van de 400 en 600 km in Herentals gereden wat op zich wel fijn is om te weten dat ge met die gasten toch al zeker tot halfweg meekon. Het was een buitengewone ervaring maar ongetwijfeld het meest slopende wat ik ooit gedaan heb, zowel mentaal als fysiek. Als ge 900 tot 1000km alleen rijd en de hellingen omhoog kruipt met een stekend zonneke bij 30 graden, kunt ge van mij aannemen dat er wel eens moeilijke momenten zijn maar dankzij een fantastische ruggensteun achter mij is het uiteindelijk toch gelukt.

Hilda, Hugo en Nancy : bedankt, jullie waren een geweldig team aan de bevoorradingen. En ook een dikke dank-u-wel voor Gilberte en Fernand voor het ter beschikking stellen van hun mobielhome.

En nu op naar de volgende uitdaging, suggesties zijn welkom :)